Ta nieruchomość szeregowa jest świadectwem wzorca osadnictwa, który rozwinął się na wyspie Dżerba około IX wieku n.e. pośród półsuchego i ubogiego w wodę środowiska. Jej kluczową cechą była niska gęstość zaludnienia: obejmowała podział wyspy na dzielnice, skupione razem, które były ekonomicznie samowystarczalne, połączone ze sobą oraz z miejscami religijnymi i handlowymi wyspy za pomocą złożonej sieci dróg. Będąca wynikiem połączenia czynników środowiskowych, społeczno-kulturowych i ekonomicznych, charakterystyczna ludzka osada na Dżerbie pokazuje, w jaki sposób miejscowi dostosowali swój styl życia do warunków ich naturalnego środowiska ubogiego w wodę.

Źródło: World Heritage Convention
https://whc.unesco.org/en/list/1640