Nieruchomość ilustruje tradycję kamieni Sima z okresu Dvaravati (VII-XI wiek n.e.). Podczas gdy święte znaczniki graniczne obszarów praktyk monastycznych buddyzmu therawady różnią się pod względem materiałów, szerokie wykorzystanie kamieni występuje tylko w regionie płaskowyżu Khorat w Azji Południowo-Wschodniej. Przybycie buddyzmu w VII wieku doprowadziło do wzrostu liczby wznoszonych kamieni Sima w całym regionie przez ponad cztery stulecia. Obszar góry Phu Phrabat zachowuje największy na świecie zbiór kamieni in situ Sima z okresu Dvaravati, świadczący o tradycji, która niegdyś panowała w tym regionie. Skala wznoszenia kamieni Sima i modyfikacji schronisk skalnych przekształciła naturalny krajobraz w ośrodek religijny, a malowidła naskalne na powierzchniach 47 schronisk skalnych są fizycznym dowodem ludzkiej obecności przez ponad dwa tysiąclecia.

Źródło: World Heritage Convention
https://whc.unesco.org/en/list/1507